قالب میهن بلاگ

«خوب است، فرزند در سنین خردسالی
«بازیگوش» باشد تا دربزرگسالی «حلیم و بردبار» باشد . (1)

بازی بچه‌ها
مراقب باشیم، به جای تربیت فرزند استعدادهای او را نخشکانیم. بچه خوب کسی نیست که هرچه ما گفتیم، گوش کند، هرجا گفتیم بنشیند، هرچه ما گفتیم، بخورد و....بچه باهوش نظر می‌دهد، مخالفت می‌کند. دوست دارد، بازی کند،  و به شیوه‌های مختلف ابراز وجود کند. تمایل دارد، ماشین اسباب بازیش را باز کند، ببیند چه طور کار می‌کند. تربیت با خفه کردن بچه و اجازه هیچ کار ندادن فرق دارد. وقتی به بچه بیش از حد هشدار می‌دهیم، وقتی شرم و خجالت بی مورد او را تقویت می‌کنیم و آن را امتیاز می‌دانیم در واقع او را به سمت احساس حقارت و نداشتن اعتماد به نفس سوق می‌دهیم.

تعطیلی تربیت
در روایت آمده اجازه دهید کودک هفت سال اول بازی کند. برخی از این حدیث فهم درستی ندارند به همین دلیل در این سنین تربیت راتعطیل می کنند، در حالی که نوع تربیت در این سنین متناسب با رشدحسی – حرکتی، شناختی، عاطفی، اجتماعی و معنوی آنها است. رفتار والدین مهم‌ترین منبع الهام و الگوگیری او است. از طرق بازی و قصه می‌توان کودک را جهت داد و پرورش کرد.

شیطنت کودک و اجر مادر
شطینت و بازی گوشی کودک بهترین باشگاه برای تمرین مهارت‌های مختلف زندگی است نباید با جلوگیری آن این استعدادها را خاموش کنیم. البته این به معنی این نیست که ما نباید هیچ نقش داشته باشیم ما می‌توانیم برای گزینش همبازی باز و اسباب بازیش به او جهت دهیم. برای جلوگیری از کارهای بد، ذهنش را از آن با جایگزینی بازی یا توجه مثبت منصرف کنیم.
عروس امام خمینی می‌گوید: روزی فرزندم با امام و ریش او بازی می‌کرد و امام با مهربانی با کودک برخورد می‌کرد به امام از شیطنت نوه اش شکایت کردم. امام فرمودند حاضرید همه عباداتم را در برابر تحمل شیطنت‌هایی او عوض کنید؟

شعر
 

می توان در آرزوی کودکی ***با حضور یک عروسک سهم داشت

می توان گاهی به رسم یاد بود ***در دلی یک شاخه نیلوفر گذاشت

می توان از شهر شب بوها گذشت*** عابر پس کوچه‌های نور بود

می توان همسایه مهتاب شد*** فکر زخم غنچه‌ای رنجور بود

می توان با لطف دست پنجره*** مهربان گنجشک‌ها را دانه داد

می توان وقتی خزان از ره رسید*** یک کبوتر را به کنجی لانه داد

می توان در قلب‌های بی فروغ*** لحظه‌ای برقی زد و خورشید شد

می توان در غربت داغ کویر*** آن ابری که می‌بارید شد(2)

شعار این هشدار

 
امام صادق علیه السلام :فرزندت را رها کن تا هفت سال بازى کند و در هفت سال [دوم] ، او را تربیت کن و هفت سال [سوم] ، او را با خودت همراه کن . اگر رستگار شد ، چه خوب ؛ در غیر این صورت ، از کسانى است که هیچ خیرى در آنها نیست (3)

-------------------------------

(1)محمد، محمدی ری شهری، حکمت نامه کودک، ص 277. و کافی، ج 6، ص 51. «تَسْتَحِبُّ عِرامةُ الغُلام فی صِغَرهِ لِیَکوُنَ حَلیما فی کِبَرِه». از امام موسی بن جعفر- ع-.

(2)مریم حیدر زاده ، سایت کانون گفتمان قرآن انجمن آزادwww.askqurqn.ir

(3)الإمام الصادق علیه السلام :دَع ابنَکَ یَلعَبُ سَبعَ سِنینَ، ویُؤَدَّبُ سَبعَ سِنینَ، وألزِمهُ نَفسَکَ سَبعَ سِنینَ، فإن أفلَحَ، وإلاّ فَإنّهُ مِمَّن لا خَیرَ فیهِ. رک: حکمت نامه کودک، نشر دارالحدیث.