قالب میهن بلاگ

عزای ملائکه و رسول

در آن شب همراه با اهل حرم پیغمبر صلى الله علیه و آله، تمام عالم ملک و ملکوت، غرق در عزا و ماتم بودند، حوریان بهشت در غرفات جنت به شیون و گریه، و فرشتگان رحمت در آسمانها به ناله و فریاد، و دیو و پرى در جاى خود به ندبه و شیون پرداخته بودند، حتى وحوش بیابانها و ماهیان دریاها و پرندگان هوا، و خلاصه تمام مخلوقات خدامرئى و نامرئى، همه در عزا و ماتم بودند.
ام سلمه، پیغمبر خدا صلى الله علیه و آله را در خواب دید که پیغمبر صلى الله علیه و آله موهایش ژولیده و غبار خاک سر و صورتش را فراگرفته است، عرض کرد یا رسول الله چگونه است که شما را با این حال مشاهده مى‏کنم؟

حضرت فرمود: قتل ولدى الحسین و ما زلت أحفر القبور له و یصاحبه ؛ فرزندم حسین را کشتند و تا هم اکنون براى او و اصحابش قبر تهیه مى ‏کردم.

با بى قرارى از خواب بیدارم شدم بى درنگ شدم بى درنگ به شیشه ‏اى که خاک کربلا در آن بود نگریستم دیدم خون تازه از آن می جوشد.
این همان شیشه ‏اى بود که پیغمبر صلى الله علیه و آله به وى داد و تأکید کرد در حفظ آن کوشا باشد. ام سلمه در آن شب پیوسته صداهایى از عالم غیب مى ‏شنید که از شهادت امام حسین علیه السلام خبر مى ‏دادند ولى احدى از آنها را نمی دید. (1)

آرى رسول خدا صلى الله علیه و آله در صحنه عاشورا حاضر بود و مشاهده مى ‏کرد سیلى از جمعیت بسیار انبوه در آن بیابان گرد هم آمده تا ثمره درخت رسالت و ریشه درخت امامت علیه السلام را از بیخ و بن درآوردند، و در آن بین ناله هاى دختران، و گریه ‏هاى جانکاه زنان ماتمزده را که شوهران و دیکر کسان خود را از دست داده بودند، مى ‏شنید، و شور و غوغاى کودکان را که از شدت تشنگى صدایشان به آسمانها مى‏ رفت می دید و مى‏ شنید، و لشکریان کوفه نیز صداى رعب آورى را شنیدند که مى ‏گفت:


واى بر شما اهل کوفه! من هم اکنون رسول الله را مى ‏بینم که در حالت اضطراب و سراسیمه محاسن شریف خود را از دست گرفته، گاهى به جمع شما مى ‏نگرد و گاهى به آسمان خیره مى‏ شود.

آرى لشکر کوفه این صداى غیبى را شنیدید ولى هوى و هوس و گمراهى عظیمى که تا اعماق نفوس این مردم ریشه دوانیده و تا گلو در لجن غرقشان کرده بود نگذاشت حقیقت را بفهمند و لذا گفتند:
وحشت نکنید و نترسید این دیوانه ‏اى است که چنین صدائى سر مى‏دهد. ولى امام صادق علیه السلام مى ‏فرمود: گوینده آن صدا جبرئیل بود.(2)

همچنین امام صادق علیه السلام فرمود:

چون حسین بن على علیه السلام با شمشیر کشته شد و خواستند سر از پیکرش جدا کنند، از عرش الهى ندایى رسید: اى امت سرگردان و ستمکار پس از پیامبرش! خداوند براى نماز عید قربان و فطر موفقتان ندارد! سپس امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا آنان موفق نشدند و نخواهند شد تا آنکه خونخواه حسین علیه السلام قیام کند.(3)