قالب میهن بلاگ

 آیه شماره 45  از سوره مبارکه فاطر

آیه: وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَکِن یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا

ترجمه: و اگر خداوند مردم را به سزاى آن چه انجام داده‏اند مؤاخذه نماید، هیچ جنبنده ‏اى روى زمین باقى نمى ‏ماند، ولى (سنّت خداوند بر آن است که) مردم را تا مدّتى معین مهلت دهد (تا خود را اصلاح نمایند)، پس همین که مدّتشان به سر آمد (آنان را مؤاخذه مى‏ کند.) و همانا خداوند به (احوال) بندگان خود بیناست (و هر کس را به مقتضاى کردارش جزا مى ‏دهد).

تفسیر: گناهى کیفر دارد که با علم و عمد انجام گیرد. «یؤاخذ... بما کسبوا»
فلسفه تأخیر کیفر مردم از دنیا به قیامت، بقاى نسل بشر و تداوم حیات در کره زمین است. مردم اگر با گناه هلاک شوند بشرى باقى نخواهد ماند و نسل منقرض خواهد شد «ما ترک على ظهرها من دابّة»
خداوند، صبور و اهل عفو و مغفرت و مهلت دادن است و مردم را فورى در دنیا به جرم عملکرد بد آنان مجازات نمى‏ کند. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
مرگ و میرها و فرصت‏ ها و مهلت ‏ها، با اراده‏ ى الهى و داراى نظم و حساب و کتاب است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
مهلت خداوند به بندگان گنه‏کار و تأخیر مجازات آنان تا قیامت از سنّت ‏ها و برنامه ‏هاى الهى است. «یؤخّرهم الى أجل مسمّىً»
مهلت دادن خداوند به گنه‏کاران کارى عالمانه است. «بعباده بصیراً»